zuzia-1984

dzwonil M...znowu chcial przyjsc...hm, czyzby ten wczorajszy wieczor zapadl mu jakos szczegolnie w pamieci skoro dzwoni drugi dzien z rzedu?!? wczesniej jakos mu sie to nie zdarzalo...no moze, kiedys...jakies dwa lata temu kiedy bylismy w sobie "szalenczo" zakochani :P

czyzby moje sztuczki dzialaly?! :P powiedzialam mu, ze dzisiaj nie moze przyjsc...niech poczeka i pomarzy troszke :P bardziej sie steskni bardziej doceni hehe :)

czasem tak jest, ze przestajecie miec ochote na cokolwiek. nic was nie cieszy, lezelibyscie jedynie na lozku nie myslaac najchetniej o niczym. ja taak mam czesto. jestem osoba z tendencjami raczej depresyjnymi...lubie duzo rozmyslac, szukac dziury w calym...

chyba zycie mnie do tego zmusza...jestem wrazliwa, nie lubie brutlnosci caalego tego swiata, jego chamstwa, nietolerancji, bezdusznosci, okrucienstwa...dlatego czesto zamykam sie w sobie. kazdorazowo jakies zyciowe niepowodzenie sprawia ze coraz bardziej zaczynam watpic w swoje mozliwosci, w swoja wartosc. dlatego potrzebuje wsrod swoich znajomych osob obdarzonych ogromnym poczuciem humoru, jakas sila wewnetrzna ktora pcha ich przez zycie...tak sobie pomyslalam, ze gdybym miala spedzic reszte zycia z R chyba wolalabym rzucic sie z okna. on jest jeszcze wiekszym pesymista niz ja...jego motto zyciowe to "skoro jest zle, moze byc juz tylko gorzej"...za kazdym razem gdy sie spotykamy nasze rozmowy bez przerwy schodza na powazne tematy...ciesze sie z tego po czesci bo lubie rozmawiac z ludzmi o wszystkim, i o rzeczach zabawnych i o tych powazniejszych. ale kazde spotkanie (chocby glupie 15minutowe na fajka) konczy sie rozmowa o zyciu, o jego sensie lub tez jego braku. gdyby tak mialo byc przez cale zycie...heh. kazda jego wizyte musze potem odchorowywac przez conajmniej godzine. on wysysa ze mnie cala energie...ciagle ma skwaszona mine, ciagle niezadowolony...w jego towarzystwie czuje sie malo komfortowo.

nawet nie o tym chcialam pisac...

chcialam napisac o moich rodzicach...o tym, ze mam juz wszystkiego dosyc. dosyc ich ciaglych klotni, ciaglego cierpienia mojej mamy. wiem, ze chcialaby rozwiesc sie z ojcem, ale wiem ze tego nie zrobi bo nie mialaby nawet gdzie pojsc, co z soba zrobic. ojciec na razie jest przez 3 miesiace u mojej siostry we wloszech. wyjechal taam bo zrobil calej rodzinie ogromne swinstwo. nie chce wdawac sie w szczegoly bo to nie jest najistotniejsze. powiem jedynie, ze chodzi o pieniadze. a wiadomo, ze jesli idzie o pieniadze i to spore to nie jest latwo dojsc do porozumienia. mamy ciezka sytuacje. tata zrobil wielka krzywde nam wszystkim, ale najwieksza mamie. oklamywal ja cale zycie. 30 lat poszlo sie jebac za przeproszeniem...cala milosc, zaufanie, lojalnosc, wszystko. troche czasu juz minelo od tej calej sytuacji, myslalam, ze mamie juz troche przeszlo, ze bedzie w stanie moze nie tyle zapomniec o tym co sie stalo ale nie ogladac sie za siebie i zaczac zycie od nowa. naprawde mialam taka nadzieje. ale okazuje sie ze zostanie to w niej do konca zycia. niby tak na codzien jest w porzadku, chodzi do pracy, usmiecha sie, wydaje sie zadowolona...ale czasem widze, ze dopada ja taki dziwny stan...tak jak dzisiaj. od samego rana poddenerwowana, wscieka sie o kazda pierdole, placze gdzies po katach, mowi ze nie ma juz nic, ze nie ma po co zyc, ze stracila cale swoje zycie...najgorsze jest to, ze ja wiem ze ona ma po czesci racje...i wiem, ze zyje jedynie dla mnie, mojej siostry i Alexa (wnuka). kiedy dzwoni ojciec, ona albo nie chce w ogole odbierac telefonu albo mowi ze nie chce z nim rozmawiac. jest mi okropnie z tego powodu. nie wiem juz jak mam to wszystko znosic. nie chce patrzec jak moja mama placze...jest mi jej zal, ale z drugiej strony kocham przeciez tez tate. ale najgorsze chyba jest to, ze ona mowi ze jestem bardzo podobna do ojca z charakteru. jest mi przykro bo wiem, ze ona widzi we mnie ojca ktorego przeciez nienawidzi...a dla mnie nie sa to przyjemne porownania. boje sie ze siedzi we mnie taka sama nutka hazardu, kretactwa co w nim...

nie wiem co mam robic, jak pomoc im i sobie. wykancza mnie psychicznie ta cala sytuacja!

wczoraj wieczorem przyszedl do mnie M. dzwonil juz w piatek ale wtedy nie mogl przyjsc bo moja mama kiepsko sie czula i nie chcialam juz zawracac jej glowy zadnymi wizytami. w sumie to nie bylam zbyt pewna czy w koncu przyjdzie. juz milion razy robil mnie w konia wiec czemu nie mialby zrobic tego milion pierwszy raz?! :) ale jakos sie udalo i przyszedl. siedzielismy sobie u mnie na lozku i gadalismy. zaproponowal mi wspolny wypad do Zakopca na Sylwestra. Hm. powiedzialam mu, ze po pierwsze nie mam pieniedzy, po drugie nie mam pieniedzy i po trzecie nie mam pieniedzy. wiecie co mi powiedzial?! ze jak przestane kupowac fajki to sobie uzbieram a on mi moze troche dolozyc. ciekawe skad on sie taki chojny nagle zrobil?!? potem zaczal prawic mi komplementy...ze strasznie wypieknialam od jego powrotu,ze jestem zajebista, ze mam fajne cialo....nigdy tego mi nie mowil! bylo mi milo, nie powiem ale nie dawalam po sobie nic poznac. mialam straszna ochote pocalowac go, przytulic sie ale powiedzialam sobie NIE! nie po tym jak na imprezie u E mialam straszna ochote dac mu buziaka a on sie na mnie wypial i dostalam jedynie w policzek. urazil moja dume. wczoraj strasznie sie do mnie lepil...chcial sie przytulac, ciagle jakies glupie odruchy, texty. ale nie dalam sie! E ma jednak racje. jestesmy do siebie z M troche podobni. przynajmniej z zachowania. niby nie jestesmy ze soba i nigdy nie bylismy ale jestesmy o siebie strasznie zazdrosni. wczoraj wieczorem jak wychodzilam na chwilke z pokoju to jak wracalam zawsze zastawalam go czytajacego moje SMSy. a poza tym chyba ciagnie nas do siebie. on ma ta panne w ameryce, niby ja kocha...ale mi sie jakos w to nie chce wierzyc. sama nie wiem co robic. z jednej strony wiem, ze nie pasujemy do siebie a z drugiej chcialabym sprobowac...a noz by sie udalo?!?

moze jak pojechalibysmy razem na tego sylvka cos udalo by sie wykombinowac?! :P

w koncu maja taki uklad z ta panna, ze jezeli on sie tu zakocha to zrywaja i jezeli ona tam sobie kogos znajdzie to bedzie koniec miedzy nimi. dziwne, nie? a jezeli nikogo sobie nie znajda to ona ma tu przyjechac, on rzuca studia i wyjezdzaja tam razem...i podobno maja sie zenic...hm...no chyba, ze uda mi sie go zatrzymac tutaj :P